Ook nog even bericht van mij, Koos. Tot nu toe heb ik het hier goed naar de zin. De aankomst in Accra was een belevenis op zich. Iedereen ging je ongevraagd helpen om daar later dik geld voor te vragen. Met alleen een bedankje waren ze blijkbaar niet tevreden. De eerste dagen doorgekomen in redelijk goede gezondheid. Als groep hadden we het niet beter met elkaar kunnen treffen. We kunnen goed met elkaar opschieten en hebben een veel plezier. Het werken in de hitte is niet alles maar dat weet je als je met dit project meegaat. We wonen op het terrein van de PCC met 2 man in een hutje. De 4 vrouwen wonen in 1 hut. Douchen en het toilet in de open lucht, maar wel elk hutje heeft z'n eigen voorzieningen. De gehandicapte kinderen en hun verzorgers wonen ook op het terrein en daar hebben we elke dag wel contact mee. Meestal heel spontane kinderen en de "care givers" zijn heel bescheiden. Elke dag wordt er om 7 uur 's morgens gevoetbalt voor onze hut. Heb 1x meegedaan maar lag direct op m'n plaat in de ezelstront. Neem aan dat het dat was want sommige kinderen doen hun behoefte op de plek waar ze het idee hebben dat het nodig is. Heb veel respect voor de organisatie van de PCC en hun care givers, er wordt hier goed werk gedaan. Op veel plaatsen in Ghana zijn er mensen die het veel minder hebben.
Hoop nog wel een keer iets te schrijven, moet nu weer stoppen dus eerst maar oant sjens vanuit Ghana
Speciale groet aan Marieke, Esther, Marije, Nienke en Joanne.
Marieke, zonder jouw was dit niet mogelijk geweest.

Koos